بابک بهمن خواه هستم
امروز میخوام یه کم خودمونی باهاتون گپ بزنم دربارهی یه موضوعی که میدونم دغدغهی خیلیهاتونه: چطور مثل یه شیر روی صحنه غرش کنیم و بترکونیم؟
میدونم، میدونم… سخنرانی جلوی جمع واسه خیلیها کابوسه. انگار یهو زبونت بند میاد، دست و پات یخ میزنه و دلت میخواد زمین دهن باز کنه و بری توش! ولی نترسین! من اینجام تا بهتون بگم که این غول بیشاخ و دم رو هم میشه رام کرد. کافیه چند تا نکتهی کلیدی رو رعایت کنین تا ببینین چطور اعتماد به نفستون میره بالا و میتونین یه سخنرانی توپ داشته باشین.
1.هدفت چیه؟
اول از همه، باید تکلیف خودت رو روشن کنی. اصلاً واسه چی میخوای سخنرانی کنی؟ میخوای یه چیزی یاد بدی؟ میخوای ملت رو بخندونی؟ میخوای یه آتیشی به پا کنی که همه بگن دمش گرم؟ هر چی هست، باید عین روز برات روشن باشه. اینجوری هم خودت میدونی داری چیکار میکنی، هم حرفات یه خط صاف رو دنبال میکنن و به دل مخاطب میشینن.
یه نکتهی ریز: هدفت رو بنویس. یه جایی بذار جلوی چشمت که هر وقت داری تمرین میکنی، یادت نره واسه چی داری جون میکَنی!
2.مخاطبت کیه؟
نمیشه که واسه همه یه جور حرف زد. باید ببینی کی قراره پای صحبتت بشینه. پیرن؟ جوونن؟ استاد دانشگان؟ کاسب بازارن؟ هر چی بیشتر دربارهشون بدونی، بهتر میتونی باهاشون ارتباط بگیری.
چطوری؟ یه کم تحقیق کن. ببین دغدغههاشون چیه، چی خوشحالشون میکنه، چی ناراحتشون میکنه. اینجوری میتونی یه جوری حرف بزنی که انگار داری با تکتکشون گپ میزنی.
یه جمله از برایان تریسی: “سخنرانی موفق وقتیه که مخاطب حس کنه سخنران داره با خودِ خودش حرف میزنه.”
3.تمرین، تمرین، تمرین!
هیچ راه میانبری وجود نداره! هر چی بیشتر تمرین کنی، کارت بهتر میشه. عین ورزشکارا که واسه مسابقه خودشون رو آماده میکنن، تو هم باید واسه سخنرانی بریزی.
چطوری تمرین کنیم؟
-جلوی آینه وایسا و با خودت حرف بزن. قیافهت رو ببین، ژستهات رو چک کن.
– صدات رو ضبط کن و گوش بده. ببین کجاها خوبه، کجاها رو باید بهتر کنی.
-از دوست و فامیل کمک بگیر. بذار اونا هم بهت بگن کجای کارت میلنگه.
4.زبان بدن !
یادت باشه، فقط حرفات نیستن که مهمن. بدن تو هم داره با مخاطب حرف میزنه. صاف وایسا، سرت رو بالا بگیر، به چشمای ملت نگاه کن. اینجوری هم اعتماد به نفست بیشتر میشه، هم بقیه بیشتر بهت اعتماد میکنن.
یه جمله از امی کادی: “زبان بدنت میتونه بلندتر از کلماتت حرف بزنه.”
5.استرس رو قورت بده!
خب، معلومه که قبل از سخنرانی یه کم استرس میگیری. این طبیعیه. ولی نباید بذاری استرس گازت بگیره! یه چند تا نفس عمیق بکش، به خودت بگو که از پسش برمیای، یه کم آب بخور و برو تو میدون!
یه تکنیک:
قبل از سخنرانی، خودت رو تصور کن که داری عالی حرف میزنی و همه دارن لذت میبرن. اینجوری ذهنت گول میخوره و فکر میکنه واقعاً داری موفق میشی!
6.حرفات رو مرتب کن!
یه سخنرانی خوب، مثل یه خونهی خوشساخته. باید یه مقدمهی توپ داشته باشه، یه بدنهی محکم و یه نتیجهگیری که مخاطب رو میخکوب کنه.
یه پیشنهاد:
– مقدمه: با یه داستان باحال شروع کن. یه چیزی که همه رو کنجکاو کنه.
-بدنه: حرفای اصلیت رو بزن. قشنگ توضیح بده، مثال بزن، اگه لازمه شوخی کن.
– نتیجهگیری: یه جمعبندی توپ بکن و یه پیام قوی بده که تو ذهن مخاطب بمونه.
7.از تجربههای خودت بگو!
هیچی مثل داستانهای واقعی نمیتونه ملت رو جذب کنه. از تجربههای خودت بگو. از شکستهات، از موفقیتهات. اینجوری هم با مخاطب رفیق میشی، هم حرفات باورپذیرتر میشه.
8.گوش کن، یاد بگیر، بهتر شو!
بعد از هر سخنرانی، از بقیه بپرس که چطور بودی. از دوستات، از خانوادت، از هر کی که بهش اعتماد داری. حرفاشون رو گوش کن، ببین کجاها رو خوب رفتی، کجاها رو باید بهتر کنی.
یه راه دیگه:
سخنرانیت رو ضبط کن و خودت ببین. اینجوری میفهمی کجاها قوی بودی، کجاها ضعف داشتی.
9.خوشتیپ باش!
لباسی بپوش که بهت اعتماد به نفس بده. لازم نیست حتماً کت و شلوار باشه. یه چیزی بپوش که هم خودت توش راحت باشی، هم به مخاطبت احترام بذاری.
10.مثبت باش، از اشتباه نترس!
یادت باشه، هیچ کس کامل نیست. ممکنه یه جاهایی تپق بزنی، یه چیزی رو فراموش کنی. اصلاً مهم نیست! یه لبخند بزن، یه نفس عمیق بکش و ادامه بده.
یه جمله از جان ماکسول: “اشتباهات، پلههای موفقیتن. ازشون بالا برو!”
یه آمار جالب:
یه تحقیقی تو دانشگاه کالیفرنیا انجام شده که نشون میده ۷۵٪ آدما از سخنرانی جلوی جمع بیشتر از مرگ میترسن! ولی خبر خوب اینه که همین تحقیق نشون داده که اگه تمرین کنی و استرست رو کنترل کنی، میتونی این ترس رو شکست بدی و یه سخنرانی عالی داشته باشی.
سخنرانی یه هنره. یه هنری که میشه یادش گرفت. با تمرین، با اعتماد به نفس، با مثبتاندیشی، میتونین روی صحنه بدرخشین و همه رو شیفتهی خودتون کنین. پس نترسین، شروع کنین و از هر فرصتی برای بهتر شدن استفاده کنین.
اگه این حرفا به دردتون خورد، واسه دوستاتون هم بفرستین. بذارین اونا هم یاد بگیرن چطور مثل یه شیر روی صحنه غرش کنن!