شده یه عالمه کار مهم داشته باشی، بدونی باید انجامشون بدی، ولی هی بهونه بیاری؟ هی بگی “باشه بعداً…” یا “از شنبه…”؟ انگار یه نیروی نامرئی تو رو از شروع کردن یا ادامه دادن باز میداره؟

میدونم چقدر این حس اذیت‌کننده‌ست. اون اضطرابی که لحظه آخر سراغت میاد، وقتی زمان نداری… اون حس گناهی که وقتی کارا رو عقب میندازی داری و لیست کارات هی بلند و بلندتر میشه… اون کلافگی که از دست خودت پیدا می‌کنی که “چرا نمیتونم این کار ساده رو انجام بدم؟”. میدونم چقدر دلت میخواد یه بار برای همیشه از شر این عادت خلاص شی.

خیلی وقتا فکر می‌کنیم اهمال‌کاری یعنی تنبلی، و با خودمون میگیم “من آدم تنبلی هستم”. در حالی که ما آدم‌های تنبلی نیستیم! فقط یه سری دلایل پنهان، یه سری ترس‌های کوچیک یا بزرگ، و یه سری الگوهای رفتاری باعث میشن نتونیم شروع کنیم یا ادامه بدیم. اهمال‌کاری یه جور مکانیزم دفاعیه، نه یه ایراد شخصیتی!

 این الگو، یه عادته، نه یه بخش ثابت از تو! میشه این الگو رو شناخت و تغییرش داد! میشه یاد گرفت چطور اون ترمز پنهان رو پیدا کنی و برش داری!